durog

Bilang pakikiisa sa National  Drug Abuse Prevention and Control Week o DAPC Week,  hayaan niyong ilahad ko ang ilang kuwento mula sa aking sariling pagmamasid  at  kamulatan kung gaano kalala  ang  problema tungkol  dito. (Babala:  maselan ang ilang nilalaman ng inyong mababasa)

Noong  hayskul,  papunta kami ng aking kamag-aral at  ang aming guro  sa  kabilang bayan upang sumali sa  isang pakontes.   Noong sumakay kami  ng  dyip, nakahandusay sa lapag  ang isang  gusgusing babae, halos ka-edad ko lang  siya noon.  Hindi naiwasan ng  aming guro na magtanong, kung bakit nakagapos ang kamay at paa noong babae.  Sumagot ang isang payat  na  babae  na nakaupo sa  dulo, malapit sa drayber, ““Nag-drugs po  kasi ang  anak ko.  Pinilit ng barkada niya, hanggang sa malulong.  Ganyan na siya ngayon,  bayolente na at hindi makontrol.  Dadalhin namin siya sa <insert  name of town and mental  health facility> para patignan.”  Kinausap  ng aming guro yung babaeng nakagapos, “Alam mo ba kung bakit ka nagkaganyan?”  Tumingin ang babae sa  kanya, at mahinahong nagsabi, “Opo.  Nagdrugs po  ako.  Dyan,  dyan sa likod ng stage sa  <insert name of school>,  kasama ko sina <insert name of her friends/classmates>.  Dapat  kasama ko rin sila ngayon. Kalagan niyo  ako.” Nagpupumiglas na ang babae at pilit siyang pinahihinahon at pinatitigil ng ina at ng kanilang mga kasama.  Nagkatinginan na lang kami ng aking kamag-aral  at guro, dahil ang binanggit niyang paaralan ay ang aming paaralan na ikakatawan sa  pakontes. (Minsan lang naman ito nangyari at wala na akong  alam  na karagdagang kabulastugan at kababalaghan patungkol   sa  drugs sa aming hayskul noon.)

Noong ako ay nasa college, ang kuya ng aking kaklase ay nalulong  sa sari-saring  bisyo.  Lumobo din siya dahil napapalakas ang kain niya tuwing nakahithit ng marijuana, pati ang shabu tinira din niya kaya madalas  gising maski madaling-araw.   Isang gabi, hindi sila nagkaunawaan ng kanyang barkada at umuwi siyang lasing sa  kanila.  Halos mag-uumaga  na noong  sumugod sa bahay nila ang nakaalitang kabarkada.  Walang nagawa ang nanay ng kaklase ko nang biglang bumulaga ang kabarkada ng anak (na inaanak din niya sa binyag).   Pati nga mga aso nila, nagulat na lang at hindi rin nakakahol  (marahil ay dahil sa  kakilala na ng mga aso ang  bagong dating hehehe).   Pasigaw  na hinahanap si <insert name of the classmate’s elder  brother> ng <insert name of dabarkads>,  at tuloy-tuloy na pumasok sa loob ng bahay.   Nung makita si  <insert name of the classmate’s elder  brother> na natutulog sa sofa sa sala,  bigla itong kanyang sinuntok,  minumura, tinadyakan at sinakal.  Walang magawa ang  kuya ng kaklase ko, nakatulala siya habang pupungas-pungas, bagong gising na naalimpungatan sa mga suntok,  mura,  tadyak na tinamo.   Lumabas sa kuwarto ang tatay ng kaklase ko at sinuntok  ang kabarkada  ng anak,   plakda  ito at tinaboy papalabas.   Halos isang  taon ding ayaw lumabas ng bahay ang kuya ng kaklase ko, ayaw magpakita  sa tao,  minsan bumubulong nakikita daw ang demonyo at muli na naman daw siyang sasaktan at papatayin.  Hindi na siya tumira pa ng  droga.  Pati paninigarilyo at alak ay iniiwasan na rin niya.    Okay na siya ngayon,  nagtatrabaho na sa ibang bansa.  Nagbagong-buhay at may pamilya na rin siya.

Noon namang ako ay nag-uumpisa  ng magtrabaho,  yung aking step-lola sa tuhod ay namatay noong siya’y mga nasa edad 79.  Ayon sa ulat ng pulisya, mula  sa  kanilang pagsisiyasat, habang ang aking step-lola sa tuhod ay nagtatanim  (ng pechay yata o talong) sa kanilang  bukirin kasisikat pa lang ng  araw,  ay bigla siyang pinukpok sa  ulo gamit ang isang bato.   Noong matumba siya, pumaibabaw sa kanya ang salarin at  tsaka siya ginahasa.  Sumisigaw ng saklolo si <insert name of step-lola> at nagpupumiglas  habang  siya ay nilalapastangan.   Nang hindi matigil sa pagsigaw  at pagpupumiglas,  tinaga  at sinaksak siya ng itak na gamit sa pagtatanim.  Ang  salarin, tumakbo papauwi sa kanila, duguan at putikan,   kung saan na siya nahuli ng mga pulis.   Labimpitong-taon lamang ang salarin noong  magawa  niya ang krimen dahil  sa  droga.   Napa-rehab siya habang dinidinig ang naisampang kaso ng  pagpatay.   Ewan ko kung  anong  ang nangyari sa kanya bagaman napatawad  na rin siya ng pamilya.

Hindi na  lang  sa  mga  lungsod, kundi maging  sa  mga  kanayunan,  lumalaganap ang salot. Hindi kaila sa atin ang  epekto ng  droga  sa lipunan.  Maraming  karumal-dumal na  bagay ang nagagawa o nangyayari mula  sa  paggamit nito.  Kailangan na nga talagang  sugpuin ang talamak na  paggamit  ng  ipinagbabawal na  gamot.

Kampante ka ba  sa lugar na kinalalagyan mo o pinupuntahan ng pamilya  mo?  Masasabi mo bang ligtas ka sa mga  galamay ng droga??  Ang hamon,  hahayaan na lang  ba natin ito???  Sana may magawa  tayo  bago  pa  huli ang lahat…

Posted by taribong on November 18, 2009

https://taribong.wordpress.com/2009/11/18/durog/